استاد شیخ علیرضا حدائق روز یکشنبه 22 اردیبهشت 98 در ادامه سلسله مباحث «جایگاه خانواده در قرآن» به مساله «اخلاص» از مهم ترین عوامل پاسداشت حقوق در خانواده پرداختند.
مهم ترین مطالب:
تقدس زیادی
برخی مواقع تقدس زیادی نیز انسان را از دین بیزار میکند. احتیاط زیادی، ممکن است فرد را تارک الصلوه کند. برخی افراد اینقدر در وضو گرفتن وسواس دارند که نمازشان قضا میشود.
شیطان، جانور عجیبی است. نبض تو را میگیرد و از همانجا وارد میشود؛ هرکسی را به طریقی وسوسه میکند.
برای او چراغ روشن نکنید؛ چراکه روز بروز با لغزشهای متعدد، شما را می برد.
نماز برای سگ
شخصی در تاریکی شب برای عبادت به مسجد جامع بصره رفت.
بعد از عبادت خواست استراحت کند که دید یک سیاهی، گوشه مسجد آمد. شبستان تاریک بود و نمی دید.
با خودش گفت: یک نفر به مسجد آمده است. بلند شوم و در برابر دیدگان او تا سحر نماز بخوانم تا فردا داستان عبادت مرا برای مردم تعریف کند.
هوا که روشن شد دید یک سگ سیاهی خوابیده است.
با خود گفت: یکشب تا به صبح برای سگ نماز خواندم.
آموزش شرک
گاهی اوقات والدین به فرزندانشان آموزش شرک میدهند.
پدر: نماز خواندی؟ فرزند: بله؛ پدر: من که ندیدم.
مگر باید تو ببینی؟ باید خدا ببیند. با این جمله به او یاد میدهی که نمازت را من باید ببینم.
در روایت داریم که اگر با کسی مسافرت رفتید بهاندازه خواندن یک نماز رفت و بازگشت، بگویید نمازش را خواند. تجسس و دخالت در زوایای زندگی مردم ممنوع!
همینکه فرزند میگوید خواندم بپذیر!
سه نشانه ریاکار
امام علی (ع) فرمودند: ریا سه نشانه دارد؛
- «ینشط اذا رای الناس»؛ آدم ریاکار وقتی مردم کارش را میبینند خوشحال میشود. البته اگر شما برای خدا کار کنید و بالاخره مردم هم ببینند این ریا نیست.
- «و یکسل اذا کان وحده»؛ ریاکار زمانی که کاری را تنهایی انجام می دهد کسل و ناراحت است.
- «یحب ان یحمد فی جمیع اموره»؛ آدمهای ریاکار همیشه دوست دارند هر کاری میکنند مردم تعریفشان کنند. اگر انتظار تشکر از خلق خدا دارید بدانید ضریب اخلاصتان برای خدا پایین آمده است.
کجا آشکار و کجا پنهانی؟
نباید کارهای معنوی را به اسم اینکه دیگران میبینند تعطیل کنیم.
امام حسین (ع)، ظهر عاشورا نماز اول وقت وسط میدان جنگ خواندند. امام صادق (ع) فرمود: واجباتتان را علنی انجام بدهید.
مردم! فرزندانتان بفهمند اهل خمس هستید. نماز واجب را در جایی بخوانید که همه ببینند.
اما مستحباتتان را پنهانی انجام بدهید؛ مانند نماز شب و تلاوت قرآن، هرچه پنهانتر، ثوابش بیشتر.
حالا اگر این مستحبات را مردم نیز ببینند اشکالی ندارد. برای خدا انجام بدهیم.
لیلی برای لیلی
شخصی به مجنون گفت: لیلی شوهر کرد. مجنون باکمال آرامش گفت: شوهر کرد که کرد.
طرف تعجب کرد. گفت: لیلی با میل خودش شوهر کرد؛ یعنی به کسی علاقه داشتی که برای تو ارزشی قائل نبود.
صدای خنده مجنون بلند شد. طرف گفت: واقعاً مجنون هستی که چنین خبری را میشنوی و میخندی.
مجنون گفت: من لیلی برای لیلی دوست میداشتم نه برای خودم. اگر خوشبختیاش در گروی زندگی با دیگری است من نیز همان را میخواهم.
این محبت واقعی است. ما دیگران را برای خودمان دوست میداریم. ما خدا را برای خدا میخواهیم یا برای خودمان؟
رفاقت با کسی که به خودش رحم نمیکند
در روایت داریم اگر میبینید کسی به خودش بدی میکند، از او انتظار احترام نداشته باشید.
میفرمایند که با گنهکار دوستی نکنید. گنهکار نسبت به خودش ظالم است چطور کسی که به خودش ظلم میکند به شما احسان میکند؟
همسر یا شریک یا رفیقی که اهل گناه باشد چطور میتواند به ما نفعی برساند؟
اگر گفتی و تأثیر نگذاشت
آنهایی که درونشان آسیبدیده موعظه در آنها اثر نمیکند.
اینکه شاعر میگوید: «هر سخن کز دل برآید لاجرم بر دل نشیند» عمومیت ندارد.
در تاریخ زیاد سراغ داریم سخن های از دل برآمده و بر دل ننشسته.
نوح (ع)، همسر و فرزندش را موعظه کرد ولی تأثیر نداشت. رسول خدا (ص)، ابولهب و ابوجهل را نصیحت کرد ولی زیر بار نرفتند. سیدالشهداء (ع)، بیش از بیست هزار نفر از سپاه دشمن را نصیحت کرد.
دل طرف مقابل ضایع شده است که حرف شما را نمی پذیرد.
مؤمن! در خودت شک نکن!