استاد شیخ علیرضا حدائق یکشنبه 11 فروردین 98 مصادف با شب شهادت امام کاظم (ع) در حرم مطهر احمد بن موسی (ع) شاه‌چراغ که به صورت زنده از حساب شخصی استاد حدائق در اینستاگرام نیز پخش شد سخنرانی کردند.
ایشان در تشریح روایتی از آن امام همام به دو حجتی که خداوند برای هدایت بندگان خود قرار داده است اشاره کرد و افزود: یک حجت، حجت ظاهری است که انبیاء و پیامبران و ائمه هستند و یک حجت درونی نیز وجود دارد که همان عقل است؛ اما سؤال اینجا است که چرا انسان‌ها با این فرصتی که در اختیار آن‌ها قرار داده است هدایت نمی‌شوند؟
استاد حدائق در تشریح اهمیت رسالت انبیاء و ائمه (ع) حتی در دوران غیبت آن‌ها فرمود: ثوابی که شما مردم با درستکاری و راستی و پاکی در عصر غیبت می‌برید بسیار بیشتر از ثوابی است که مردم معاصر ائمه (ع) می‌بردند؛ چراکه امام در دسترس شما نیست.
خدا، امام خمینی (ره) این معمار انقلاب اسلامی را رحمت کند که فرمودند: در هیچ دوره‌ای به‌اندازه امت ما، این‌قدر آماده بکار نبوده‌اند. امام (ره) یک سخنرانی می‌کردند و می‌فرمود: من بازوی بسیجی‌ها را می‌بوسم جبهه از نیرو پر می‌شد ولی سید الشهداء (ع) سخنرانی می‌کند و از قریب بیست‌هزارنفری که شاهد حضورش بودند حتی به تعداد انگشتان یکدست، به آن حضرت نپیوستند.
امام سجاد (ع) فرمودند: اگر کسی ایمان و اخلاق و تقوایش را در دوران غیبت حفظ کند و پاک و سالم بماند خدا ثواب هزار شهید مانند شهدای بدر و احد را به او می‌دهد.
نوع مشکلات بشر نیز این است که دشمن، ارتباط او را با این حجت الهی قطع می‌کند. تمام تلاش دشمن در فضای حقیقی و مجازی این است که مردم را از باورهای معنوی و اعتقادی و تبعیت از حجت‌های الهی دور کند.
اخیراً نکاتی را از پاپ نقل کردند که یک سری از باورهای اعتقادی در انجیل و کتاب‌های آسمانی را زیر سؤال برده است. این همان است که دشمن می‌خواهد. بنا به فرموده امام علی (ع) نه سبقت و نه تأخیر از امام معصوم پسندیده نیست.
استاد حدائق در تشریح حجت باطنی که همان عقل است به حدیثی از امام صادق (ع) در تعریف عقل اشاره کردند که عقل آن است که به‌واسطه آن خداوند متعال پرستش شود. آنچه معاویه داشت عقل نبود بلکه نیرنگ بود.
امام کاظم (ع) در روایتی عوامل از بین رفتن عقل را بیان می‌کنند. حضرت می‌فرمایند: «يا هشام، مَن سلّطَ ثلاثا على ثلاثٍ فكأنّما أعانَ على هَدْم عقله: من أظلم نورَ تفكّره بطول أمله، ومحا طرائفَ حكمته بفضول كلامه، وأطفأ نورَ عِبْرته بشهوات نفسه»
اگر کسی در زندگی سه چیز را بر سه چیز مسلط کرد خودش در از بین بردن عقلش اقدام کرده است:
- 1- با آرزوی دراز نور تفکر را خاموش می کنند؛ ارزش فکر را از دست ندهید. برای خودتان وقت بگذارید و ساعتی را به محاسبه خودتان اختصاص دهید. آینده‌نگری با آرزوی دراز متفاوت است. اعتقادم این است که برخی از تلاش‌های مردم امروز ما در دنیای امروز، برای فردای نیامده است. چند درصد با مردمی مواجه هستید که بگوید اگر امروز کار نکنم نان شب ندارم بخورم. آقا از الآن برای بیست سال دیگر جمع می‌کند. برخی اگر الآن دست از کار بشویند تا پنجاه سال پس‌انداز کرده است ولی نمازش قضا است و صله‌رحمش تعطیل است و واجباتش کنار گذاشته‌شده است. این همان آرزوی دراز است که فکر را از انسان می‌گیرد.
- 2- اگر کسی با حرف‌های زیادی، سخن‌های حکمت‌آمیز خودش را از بین ببرد به عقل خودش آسیب‌زده است. پرحرفی و نسنجیده سخن گفتن یک آسیب است و هیچ عضوی مثل زبان در زوال و نابودی اعمال انسان‌ها کارساز نیست.
- 3- نورانیت عبرت را به شهوات نفس از بین ببرد. دنیا سراسر آمیخته از عبرت است. در این شهر بزرگانی بودند که بین ما نیستند. صدسال قبل مدیریت شهر در دست کسانی بود که الآن در بین ما نیستند و صدسال دیگر نیز خبری از ما نیست. شهوت سبب می‌شود که انسان نتواند از عقل خود در جهت عبرت استفاده کند.
-
- دانلود
