-----

دعای روز هجدهم ماه مبارک رمضان

اللهمّ نَبّهْنی فیهِ لِبَرَکاتِ أسْحارِهِ ونوّرْ فیهِ قلبی بِضِیاءِ أنْوارِهِ وخُذْ بِکُلّ أعْضائی الی اتّباعِ آثارِهِ بِنورِکَ یا مُنَوّرَ قُلوبِ العارفین.

مقدس‌ترین ساعات شبانه‌روز، یک‌سوم پایانی شب است. اگر حال شب‌زنده‌داری و نماز هم ندارید در آن ‌وقت سحر، بیدار باشید.
آیت‌الله‌العظمی بروجردی درباره رمز عزت و بزرگی آیت‌الله‌العظمی سید ابوالحسن اصفهانی می‌فرمودند: یاد ندارم سحرگاهی وارد حرم امیرالمؤمنین (ع) شده باشم و ایشان قبل از همه‌ی علما در گوشه‌ای از حرم، مشغول تهجد و شب‌زنده‌داری نباشد.
هر گنج سعادت که خدا داد به حافظ / از یُمن دعای شب و ورد سحری بود.

-----

از خدا می‌خواهیم که ما را به‌سوی صالح‌ترین و پاک‌ترین اعمال هدایت کند؛ آن‌هم از ذات مقدسی که به تعبیر رسول‌الله (ص) نیازی به تفسیر و سؤال هم ندارد و بهتر از انسان نسبت به اعمال و نیازهایش آگاه است.
دوست، نزدیک‌تر از من به من است وین عجب‌تر که من از وی دورم
چه کنم؟ با که توان گفت که دوست در کنار من و من مهجورم

--

امام باقر (ع) می‌فرماید: چهار چیز از گنج‌های نیکوکاری است. اگر می‌خواهید نیکوکار باشید آن‌ها را آشکار نکنید:
1- حوائج: انسان نیکوکار، نیاز خود را به خدا می‌گوید و آبروی خود را نمی‌ریزد.
2- صدقات: اگر به کسی کمک می‌کنیم، چوب حراج به آبروی او نزنیم.
3- بیماری: البته باید به پزشک گفت ولی گفتن به همگان، موجب ناراحتی‌شان می‌شود.
4- سختی‌ها و مصیبت‌ها: ضرورت ندارد همگان از مشکلات ما باخبر باشند.

-----

انسان خاشع، خدا را در خلوت و جلوت مراقبت می‌کند؛ اتاق دربسته، فضای مجازی و مجامع عمومی برایش یکسان است.
پیوسته اهل کارهای نیک، یاد قیامت و مناجات با خدا است.
امام حسن (ع) اسوه‌ی خاشعین بود. در عبادت چنان خاشع بود که اطرافیان خود را نمی‌دید و در پیشگاه خدا، بدن مبارکش به لرزه می‌افتاد.

-----

دعای روز چهاردهم ماه مبارک رمضان

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهمّ لا تؤاخِذْنی فیهِ بالعَثراتِ واقِلْنی فیهِ من الخَطایا والهَفَواتِ ولا تَجْعَلْنی فیه غَرَضاً للبلایا والآفاتِ بِعِزّتِکَ یا عزّ المسْلمین.

خدایا، مرا در این ماه بر لغزش ها مؤاخذه مکن و از خطاها و افتادن در گناهان من در گذر و هدف بلاها و آفات قرار مده، به عزّتت ای عزّت مسلمانان.

اگر کسی برای عزت خودش به کسی به‌جز خدا متوسل شود، همان غیر خدا عامل هلاکت او خواهد شد.
این معنا در تاریخ بشریت، فراوان دیده شده است؛ همچنان که فرعون، عامل عزت خودش را رود نیل می‌دانست و در میانه همان رود، غرق شد.
عزت واقعی نزد خدا است؛ نه ثروت و قدرت و سواد و اولاد.

طراحی و پشتیبانی توسط گروه نرم افزاری رسانه