گفتم: ای بانو! چرا از عباس نمی‌پرسی؟ چرا از پسرهایت سراغ نمی‌گیری؟
درودِ خدا بر این بانوی باکمال با معرفت؛ فرمود: ای بشیر! تمام پسرهایم و فرزندم عباس و هر چه زیرِ این گنبد نیلگون است، همه به فدای حسین.
یا بشیر! أولادی و ولدی العباس وَمَن تَحتَ الخَضراء کُلُّهُم فداءُ لأبی عَبدِاللهِ الحُسین
