برداشت من از تاریخ این است که یورش به بیت ولایت، تنها برای خاموش کردن صدای حضرت زهرا (س) بود؛ چرا که ایشان بعد از رحلت پدر، برای دفاع از امام خویش، اقدامات تأثیرگذاری صورت دادند.
شب‌ها به‌اتفاق علی و حسنین (ع) به در خانه انصار می‌رفت و حضور آنها در روز غدیر را از خودشان شهادت می گرفتند و می‌فرمودند: آیا پدرم در غدیر نفرمود:«من کنتُ مولاه فهذا علی مولاه»؟
این یادآوری و همچنین خطبه غرایی که در مسجدالنبی ایراد کردند برای غاصبان خلافت، بسیار خطرناک بود. لذا تصمیم گرفتند حضرت را خانه‌نشین کنند یا از میان بردارند
