استاد شیخ علیرضا حدائق جمعه 19 مهر 98 در ادامه سلسله مباحث «عوامل عاقبت‌به‌خیری» و در ادامه موضوع جلسه گذشته به مبحث «ترس از خدا» پرداختند.
مهم‌ترین مطالب:
یادمان رفته است
از دوربین‌های مداربسته خجالت می‌کشیم ولی از دوربین خدا خجالت نمی‌کشیم.
اگر جایی صدایمان را ضبط کنند با احتیاط حرف می‌زنیم غافل از این‌که بی توقف، ریزودرشت سخنان ما را ضبط می‌کنند؛ «وَ إِنَّ عَلَيْکُمْ لَحافِظينَ کِراماً کاتِبينَ»
فراموش کرده‌ایم.
خوف از مقام خدا، غفلت زدا است.
خودم دیدم
امیرالمؤمنین (ع) می‌فرماید: در روز قیامت، قاضی پرونده‌هایتان کسی است که خودش شاهد اعمال بوده است.
خدا، قاضی پرونده‌ها است و می‌فرماید: من خودم شاهد بودم.
علامه طباطبایی در هفته آخر عمرشان در پاسخ به درخواست نصیحت، این آیه را خواندند: «أَلَمْ يَعْلَمْ بِأَنَّ اللَّهَ يَرَى»
ای انسان! نمی‌دانی خدا تو را می‌بیند؟
منتظر تأثیر نباش!
از تذکر ناامید نشوید. نگویید که موعظه در فلانی اثر نمی‌کند.
تو برای خدا بگو! اثرگذارنده، خدا است.
خداوند به پیامبر (ص) می‌فرماید: «وَمَا رَمَيْتَ إِذْ رَمَيْتَ وَلَكِنَّ اللَّهَ رَمَى»
تو تیر بینداز! خدا هدایت می‌کند.
تو نیکی می کن و در دجله انداز که ایزد در بیابانت دهد باز
ترس و شهوت
ترس از مقام خدا، شهوت‌ها را مدیریت می‌کند.
امام علی (ع) می‌فرماید: «نِعْمَ الحاجِزُ عنِ المَعاصي الخَوفُ»
ترس از خدا، بهترین نگه‌دارنده شما از گناهان است.
اگر از مقام الهی بترسی در بدترین شرایط نیز قرار بگیری گناه نمی‌کنی.
جامعه یا تربیت خانوادگی؟
برخی توجیه می‌کنند که جامعه فاسد شده است و جوان‌ها از دین فاصله می‌گیرند.
تربیت‌ها هم رها شده است. تربیت نکرده‌ایم.
اعتقادم این است که در همین شرایط تلخ و سخت اگر کسی اولاد خوبی تربیت‌کرده باشد محال است گناه کند.
در آمریکا و اروپا کسانی را سراغ دارم که نماز شبشان ترک نمی‌شود و در همین شهر ما کسانی هستند که خدا نمی‌شناسند.
