می‌خواهید نعمت‌هایتان زیاد شود؟ این دو کار را بکنید ببینید خدا چه می‌کند با شما! اینکه درجا می‌زنیم و پسرفت می‌کنیم مال این است که در اینجاها می‌لنگیم.
امام صادق می‌فرماید اگر خدا نعمتی به کسی داد، در مرحله اول او با قلبش این را بشناسد، به بعضی‌ها دیدید می‌گویی بگو الحمدلله، می‌گوید مگر چی دارم! مگر چه داری؟ مگر چه داری! او نفهمیده چه دارد!
دوم با زبانتان ظاهر کنید حمد را. بابا بگو، زبان بهت دادند که بگویی الحمدلله رب العالمین. صمٌّ بُکم نشسته، غذا می‌خورد و یک الحمدلله نمی‌گوید. حالا ما در مستحبات خوردن آداب داریم، بابا قبل از غذا، هر لقمه که می‌خواهی بخوری یک بسم الله، نمی‌خواهی بگویی بگو بسم الله مِن اوَّله إلی آخره. گاهی اوقات سفره غذا پهن می‌کنیم و می‌گوییم سفره شرم بود! شنیدم این را من، سفره شرم بود! اینجور نعمت خدا را پاسداری می‌کنید؟ اینجور قدرشناسی می‌کنید؟ اگر نعمت را با قلبت فهمیدی، باورت شد، با زبانت هم شکر کردی و سپاس گذاری کردی، «فتمَّ کلامه» ، کلامش که تمام شد و گفت الحمدلله، «حتی یؤمَرَ» له بالمزید، خدا امر می‌کند زیاد کنید نعمت را بر او، زیاد کنید، افزایش بدهید. چرا ما نعمتمان افزایش پیدا نمی‌کند، یا باورمان نیست که نعمت داریم، یا باورمان هست نعمت داریم ولی به زبان اظهار نمی‌کنیم.
