دعای روز بیست و هشتم ماه مبارک رمضان
اللهمّ وفّر حظّی فیهِ من النّوافِلِ واکْرِمْنی فیهِ بإحْضارِ المَسائِلِ وقَرّبِ فیهِ وسیلتی الیکَ من بینِ الوسائل یا من لا یَشْغَلُهُ الحاحُ المُلِحّین.
در بیست و نهمین روز از ماه ضیافت قرار داریم و در دعای امروز، رسول خدا به محضر پرودگار عرض می‌کند که: اللهمّ غَشّنی بالرّحْمَةِ. پرودگارا! ما را در رحمت بی پایانت بپوشان و مستغرق بگردان. ما در آن رحمت بی کران شما قرار بگیریم. وارْزُقْنی فیهِ التّوفیقِ والعِصْمَةِ. پروردگارا! در امروز توفیق و دور بودن از هر کار ناپسندی را به همه‌ی ما مرحمت نما. وطَهّرْ قلْبی من غَیاهِبِ التُّهْمَةِ. قلب ما را از تاریکی هایی گناه و نافرمانی خودت پاک و پاکیزه گردان. یا رحیماً بِعبادِهِ المؤمِنین. ای پروردگار مهربانی که در حق بنده های مؤمن خودت مهربان هستی.
در این روز از خداوند تقاضا می‌کنیم رحمت را. از خداوند تقاضا می‌کنیم توفیق در هرکار نیک و توقف در هر کار زشت و نا پسند و طهارت باطنی را .
من در مورد موجبات رحمت بحث می‌کنم. ما چه کنیم که مشمول رحمت خدا قرار بگیریم. شاید بعضی از عزیزان این سوال برایشان پیش بیاید که موجبات رحمت چیست؟
در یک روایتی، شخصی آمد خدمت رسول خدا و عرض کرد: اُحِبُّ أن يَرحَمَني رَبّي. این حدیث را من خواهش می‌کنم عزیزان بشنوید و برای دیگران بگویید. آن هایی که می‌خواهند خدا به آن ها رحم کند چه باید بکند؟ این سوالی است که آن عرب از رسول الله پرسید. پیغمبر پاسخ دادند: اِرحَمْ نَفسَكَ، به خودت رحم کن تا خدا به تو رحم کند. خودت را دوست بدار تا خدا دوستت بدارد. ما گاهی اوقات به خودمان رحم نمی کنیم. گناه یعنی ظلم به خود. نافرمانی یعنی ظلم به خود. بازگشت تمام نافرمانی ها به خود انسان بر می‌گردد. شما یک امر واجب را در دین ندارید که به ضرر دنیا و جسمانیت یک فرد باشد و گناه پس لرزه‌ی آن برای شخصیت خود فرد است. رسول الله فرمودند: به خودت رحم کن، و ارحَمْ خَلقَ اللّه ، به خلق خدا هم رحم کن، يَرحَمْكَ اللّه ُ تا خدا به تو رحم کند. اول به خودت رحم کن، ثانیا به مردم رحم کن. علی(ع) در جای دیگر می‌فرماید: بِذِكْرِ اَللَّهِ تُسْتَنْزَلُ اَلرَّحْمَةُ[1]. یاد خدا و ذکر خدا رحمت را نازل می‌کند. بِالْعَفْوِ تُسْتَنْزَلُ اَلرَّحْمَةُ[2]. با بخشش و گذشتن از دیگران رحمت را بر خودتان سرازیر کنید.
نکته‌ی پایانی اینکه امیرالمؤمنین فرمود: مَنْ لَمْ يَرْحَمِ اَلنَّاسَ مَنَعَهُ اَللَّهُ تَعَالَى رَحْمَتَهُ[3]. کسی که به خلق خدا رحم نمی کند، باب رحمت خدا را به روی خودش بسته است. بگذرید تا بگذرد.
[1] عیون الحکم و المواعظ , جلد۱ , صفحه۱۸۸
[2] غرر الحکم و درر الکلم , جلد۱ , صفحه۳۰۳
[3] غرر الحکم و درر الکلم , جلد۱ , صفحه۶۵۱
