دعای روز پنجم ماه مبارک رمضان
اللهمّ اجْعَلْنی فیهِ من المُسْتَغْفرینَ واجْعَلْنی فیهِ من عِبادَکَ الصّالحینَ القانِتین واجْعَلْنی فیهِ من اوْلیائِکَ المُقَرّبینَ بِرَأفَتِکَ یا ارْحَمَ الرّاحِمین.
در پنجمین روز از ماه ضیافت الهی قرار داریم و دعای روز پنجم که حاوی سه خواسته از کلام نورانی رسول خدا از محضر پرودگار هست.
اللهمّ اجْعَلْنی فیهِ من المُسْتَغْفرینَ. پروردگارا! در این روز ما را از استغفار کنندگان قرار بده. واجْعَلْنی فیهِ من عِبادَکَ الصّالحینَ القانِتین. ما را در این روز از بندگان صالح و بندگان قانت خودت که فرمانبر شما هستند و مطیع شما هستند قرار بده. واجْعَلْنی فیهِ من اوْلیائِکَ المُقَرّبینَ. پروردگارا! از تو می‌خواهیم که ما را در زمره‌ی اولیاء مقربت، بندگان خاص و خوب خودت قرار بده. از خدای کریم و از خدای بزرگ باید خواسته های بزرگ را طلب کرد. بِرَأفَتِکَ یا ارْحَمَ الرّاحِمین. پرودگارا! می‌دانیم که این تقاضاهای ما، ما شایستگی آن را نداریم. از رأفت خود شما به ما عنایت کنید و این تقاضاها را بر آورده کنید.
سه خواسته در این دعا مطرح شده است: یکی توفیق استغفار و صالح زیستن و فرمانبردار خدا بودن و از اولیاء مقرب خدا قرار گرفتن می‌باشد.
من خدمت عزیزان یکی دو حدیث را از فرمایشات رسول خدا و امیرمؤمنان تقدیم کنم. در بحث استغفار، که ماه رمضان فرصت بسیار خوبی برای بازگشت به آن فطرت اصلی خودمان است. در حدیثی رسول الله می‌فرماید:
أَ لاَ أُنَبِّئُكُمْ بِدَائِكُمْ مِنْ دَوَائِكُم. من شما را راهنمایی کنم به دردها و درمان ها. دردها چیست و درمان‌ها کدام است؟ عرض کردند یا رسول الله مشتاق هستیم. پیغمبر فرمودند: دَاؤُكُمُ اَلذُّنُوبُ وَ دَوَاؤُكُمُ اَلاِسْتِغْفَارُ. دردها گناهان شما هست و درمان‌ها استغفار هاست. خود استغفار نقش درمان دارد. لذا من همین جا عرض کنم که عزیزانی که نگران هستند و می‌گویند ما گناه کردیم، کوتاهی کردیم، نافرمانی کردیم، نا امید نباشید. خدا در قرآن وعده داده است که: إِنَّ اللهَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِيعاً[1]. ماه مبارک رمضان، ماه بخشیده شدن است، ماه آمرزش است، این یک نکته در کلام نورانی رسول خدا.
دوم: امیرالمؤمنین می‌فرماید: عَجِبْتُ لِمَنْ يَقْنَطُ وَ مَعَهُ اَلاِسْتِغْفَارُ[2]. در نهج البلاغه، حکمت 87. حضرت می‌فرماید: من تعجب می‌کنم از کسانی که از خدا مأیوس شده اند و حال اینکه این‌ها ابزار ارزشمند استغفار در اختیار آن هاست. یعنی کسی که ابزار استغفار را دارد چرا نا امید بشود؟ چرا مأیوس بشود؟
با کریمان کارها دشوار نیست. البته امام صادق(ع) فرمود: نشانه‌ی واقعی استغفار این است که حالت بعد از استغفار ما با حالت قبل از استغفار ما متفاوت باشد. توبه‌ی مقبول یعنی همین.
در پایان عرایضم این جمله‌ی نورانی امام هشتم را در این پنجمین روز تقدیم کنم که امام فرمود: منِ اِسْتَغْفَرَ بِلِسَانِهِ وَ لَمْ يَنْدَمْ بِقَلْبِهِ فَقَدِ اِسْتَهَزَأَ بِنَفْسِهِ. اگر کسی با زبان استغفار کند ولی قلبا پشیمان نباشد، این خودش را مسخره کرده است، خودش را دست انداخته است. لذا نشانه‌ی استغفار واقعی که در امروز از خدا تقاضا می‌کنیم که در زمره‌ی مستغفرین قرار بگیریم، تغییر حالت، رفتار و گفتار ما نسبت به گذشته، اگر اشتباه کرده ایم، باشد.
[1] زمر/53
[2] بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار علیهم السلام , جلد۷۵ , صفحه۶۷
