بسم الله الرحمن الرحیم الحمدلله رب العالمین و صلی الله علی سیدنا و حبیبنا أبی‌القاسم المصطفی محمد و علی أهل بیته الائمه الهداة المهدیین لاسیما بقیة الله المنتظَر حجة ابن الحسن العسکری عجل الله تعالی فرجه الشریف
عرض سلام و احترام و ادب خدمت همه‌ی عزیزانی که برنامه را مشاهده می‌کنید در هفتمین جلسه از جلسات چهارده معصوم که مصادف با اولین روز در ماه مبارک رمضان است، در این طلیعه‌ی ماه مبارک رمضان یادی بکنیم از همه‌ی گذشتگان و مومنین و مومنات، صالحین و صالحات، خصوصا فقید سعید مرحوم مغفور آقای حاج ابراهیم یقطین و درگذشتگان از این فامیل محترم و اهلبیت مکرمه‌ی ایشان، و در این ماه مبارک رمضان علو درجات را برای این عزیزان از خداوند مهربان خواستاریم.
در هفتمین جلسه بهرمند هستیم از فرمایش امام پنجم و معصوم هفتم، آقا امام باقر علیه‌السلام. من دو سخن از فرمایشات ماه رمضان که ورود پیدا کردیم در ماه رمضان محضر عزیزان عرض کنم، در یک حدیثی در کتاب شریف کافی جلد دوم، امام باقر می‌فرمایند «لکل شیء ربیعٌ و ربیع القرآن شهر رمضان»[1] برای هر چیزی بهاری است و بهار قرآن ماه رمضان است. این پیام‌آور این است که انشاءالله در ماه مبارک رمضان مخصوصا انس با قرآن و بهرمندی از قرآن، تلاوت و تدبر در قرآن را انشاءالله به نحو بهتر و شایسته‌تری دنبال کنیم. ماه رمضان ماه نزول قرآن است و در کلام امام باقر بهار قرآن شهر رمضان است و بهار قرآن ماه رمضان است. و پیامبر در روایتی فرمودند که تلاوت کردن یک آیه در ماه رمضان ثواب ختم قرآن در ماه‌های دیگر را خدا عنایت می‌کند.
در حدیث دیگری حضرت در کتاب بحارالانوار جلد 93 چند نکته را تذکر می‌دهند که صائمین و روزه‌داران مواظب باشند برای بهرمندی بهتر و شایسته‌تر از این ظرفیت ماه رمضان و روزه‌داری، این آسیب‌ها آنها را آلوده نکند. امام می‌فرماید «لاصیام لمن عصی الامام»[2] روزه‌داری که نافرمانی امامش را می‌کند این روزه‌داری برای او نفعی ندارد. این نکته یعنی ما در ماه رمضان به گونه‌ای رفتار کنیم که امام زمان از رفتار ما راضی باشد، خدا نخواسته فقط شکم ما از خوردنی‌ها و آشامیدنی‌ها روزه نباشد، ولی رفتار ما به گونه‌ای باشد که امام زمان را رنجیده خاطر کند، حرف زدن ما معاملات ما رفت و آمد ما خلوت ما جلسات ما، همه‌ی این‌ها باید مرضی امام زمان باشد. اگر کسی بگوید من روزه هستم ولی زبان او نگاه او رفتار او جلسات او موجب دلشکستگی ولی‌عصر را فراهم می‌کند او روزه نیست.
دوم حضرت می‌فرماید «و لاصیام لعبد الآبق حتی یرجع»[3] آن بنده‌ی گریزپایی که فرار کرده از مولای خود، روزه‌ی او هم روزه نیست. در زمان ما کسانی که برای دیگران زحمت می‌کشند و کار می‌کنند نافرمانی از صاحب کار و تمرّد و حرف نشنیدن و اجحاف کردن زیردست نسبت به وظائفش در برابر مافوق، این هم باعث می‌شود که ما روزه‌ی خود را ساقط کرده باشد.
سوم حضرت می‌فرماید «لاصیام لإمرأة ناشزه حتی تعود»[4] خانم‌هایی که ناشزه هستند و شوهر این‌ها در رسیدگی کوتاهی نکردند و به وظائفشان عمل کردند، نفقه‌ی این زن و رسیدگی‌های لازم را انجام داده و این زن بی‌جهت ناشزه است، فاصله گرفته از انجام وظائفش و اطاعت و تمکین از شوهر، حالا خوشحال است که من روزه هستم، این روزه‌داری نیست. این زنِ ناشزه‌ی متمرِّد نافرمان فقط دارد گرسنگی را تحمل می‌کند. زنی‌هایی که بی‌جهت و بی‌دلیل اطاعت از شوهر نمی‌کنند، تمکین نمی‌کنند، به وظائف خودشان عمل نمی‌کنند که در تعبیر فقه به ناشزه یاد شده‌اند، این‌ها هم روزه‌شان آسیب می‌بیند.
چهارم حضرت فرمود «لاصیام لولدٍ عاقٍ یبرَّ»[5] فرزندی که عاق پدر و مادر شده تا اینکه فرمانبرداری نکند و فرمانبری نکند روزه‌اش روزه نیست. عزیزانِ ما توجه داشته باشند، در ماه رمضان حرمت پدر و مادرها را رعایت کنند، آنهایی که پدر و مادرهایتان زنده هستند رفتارهای ما گفتارهای ما موجب نگرانی و ناراحتی و رنجش آنها نباید باشد. من خوشحال نباشم که روزه هستم ولی پدر و مادر از من افسرده و دلگیر! این را انشاءالله رعایت کنیم در این طلیعه‌ی ماه رمضان، ملتمس دعا در این ماه با عظمت از محضر همه‌ی عزیزان در اوقات خوبتان هستم.
و السلام علیکم و رحمة الله و برکاته.
[1] الکافی ج2 ص630
[2] بحارالانوار ج93 ص265
[3] بحارالانوار ج93 ص265
[4] بحارالانوار ج93 ص265
[5] بحارالانوار ج93 ص265
