بسم الله الرحمن الرحیم
من چنین روایتی ندیدم که کسانی که در عزاداری امام حسین قرار دارند، حضرت مقابل اینهاست و می‌نشیند که اینها گریه کنند یا اینها می‌بینند که حضرت نشسته و گریه می‌کنند. ولی در فضیلت گریستن و گریه کردن بر امام حسین روایات فراوانی ذکر شده است که از رسول خداست که اگر کسی گریه کند یا بگریاند یا خود را شبیه کسانی که گریه می‌کنند دراورد، یعنی حالت اندوه و حزن به خودش بگیرد، این با این کیفیت «وجبت له الجنة» یعنی خود این گریستن، عزادار بودن، انسان را شایسته‌ی بهشت می‌کند به شرطی که حفظش کنیم.
حالا این هم سوء‌استفاده نشود، بگوییم ما برای امام حسین گریه می‌کنیم و بعد هر خطایی انجام می‌دهیم، بعد هم بهشتی هستیم. بشرط اینکه این اشک بر ریختن بر امام حسین ریختن، با آن چشمی که داریم اشک می‌ریزیم، با آن چشم یک گناه نکنیم، با آن زبانی که ذکر امام حسین می‌گوییم، با آن زبان دیگر آلودگی به گناه پیدا نکنیم. این معنویت حاصله‌ی از مجلس امام حسین را برای خودمان نگهداریم اگر نگهداشتیم، بله اگر با همین حال بمیریم بهشتی هستیم.
کد: 1399519
