کد:1400529
بسم الله الرحمن الرحیم
با عرض سلام و ادب و احترام محضر شما عزیزانی که برنامه را مشاهده می‌فرمایید.
یکی از سؤالاتی که عزیزان مکرر پرسیده‌اند، نحوه‌ی ظهور امام زمان، به چه صورتی است و به چه کیفیتی اتفاق می‌افتد؟
مقدمتاً من محضر عزیزان عرض کنم که، زمانِ ظهور را، جز ذاتِ مقدسِ ربوبیت، کسی اطلاع ندارد و این‌که بعضی‌ها برای ظهور، وقت تعیین می‌کنند، این در خودِ روایت هم نهی شده که «کَذِبَ الوَقّاتُون»، کسانی که تعیین‌کننده‌ی وقت هستند، این‌ها دروغ می‌گویند.
این‌که ما بگوییم در فلان سال، در فلان مقطع، در فلان زمان، امامِ زمان تشریف می‌آورند، این یک امری است الهی و در اختیار بشر نیست و تحقق این امر به اراده و مشیّت حضرت ربوبیت است. حالا بعضی‌ها می‌گویند که یک سری از علائم آخرالزمان را ما داریم مشاهده می‌کنیم. بخشی از علائم، در روایات، جامه‌ی عمل پوشیده، اما این علائم، نشانه‌ی آخرالزمان است. نشانه‌ی ظهور قطعیِ حضرت نمی‌باشد.
در روایتی از خودِ حضرت نقل شده که «مَن أدّعی المُشاهِدَة قَبلَ خُروجِ السِّفیانی وَ الصَّیحة فَهُوَ کَذّابٌ مُفتَر» (احتجاج طبرسی، ج2، ص 478). اگر کسی ادعای مشاهده‌ی به معنای ظهور بکند، قبل از این دو اتفاق: قیام سفیانی و صیحه‌ی آسمانی، این شخص، دروغ‌گوینده‌ی افترازننده است و حرف او را نپذیرید.
لذا اگر در این دوره‌ی عصر معاصر هم کسانی مدعی بشوند که امام زمان در فلان تاریخِ نزدیک، در فلان سال و در فلان زمان می‌آید، این، با این روایاتِ ما که نهی شده که تعیین وقت نکنید، منافات دارد و قطعاً این تعیینِ وقت‌ها اشتباه است.
اما نسبت به نحوه‌ی ظهور، چند نکته را من محضر عزیزان عرض کنم.
زمانی که جامعه‌ی بشری آماده‌ی پذیرش یک مُصلحِ عدالت‌گستر می‌شوند و این ضریب آمادگی در دنیا اتفاق می‌افتد، قیام صاحب‌الزمان از مکه‌ی معظمه و کنارِ خانه‌ی کعبه و بین رکن و مقام، حضرت خودشان را به بشریت عرضه می‌کنند و این جمله‌ی: «أنَا بَقیَّةُ الله فِی أرضِه وَ خَلیفَتُهُ وَ حُجَّتُةُ عَلَیکُم» (کمال‌الدین/ ص 331)؛ من نماینده‌ی خدا هستم، من بقیّة الله هستم و خلیفه‌ی الهی هستم و حجّت خدا بر تمامیِ مردمان هستم. این فرمایش وجودِ مقدس حضرت است که بین رکن و مقام، جمعیت سیصد و سیزده نفر حاضر می‌شوند و به حضرت بیعت می‌کنند. از سراسرِ دنیا این جمعیت که بخشی از این‌ها خانم‌ها هستند، عهد و پیمان خودشان را با حضرت می‌بندند و حضرت در مکانی، در منطقه‌ی حرم در مکه، به نام «ذی‌طوی» از آن‌جا حضرت کار را شروع می‌کنند که قیام حضرت از مکه آغاز می‌شود و حضرت، به همراه یارانی که در مکه با امام بیعت کردند، حرکت به سمت عراق و کوفه می‌کنند و طبق روایاتی که ما داریم، وجودِ مقدسِ امام زمان، شهرِ کوفه را به‌عنوان مرکزِ حکومتِ جهانیِ خود قرار می‌دهند و مسجد سهله را به‌عنوان محل اقامتِ خود. و از «ذی طوی» که در یک فرسخی مکه است، که حالا این «ذی طوی» هم که در دعای ندبه داریم که در بخشی از دعای ندبه عرض می‌کنیم: «أَبِرَضوَی أو غَیرِها أم ذِی طُوَی» آقا دوست داریم بدانیم کجا هستید؟ در رَضوی هستید یا در منطقه‌ی ذی طوی. ذی طوی در یک فرسخی مکه بوده که الآن از نظر وضعیت جغرافیایی در راهِ تنعیم، که الآن در خودِ شهر مکه ذی طوی قرار گرفته. لذا قیام حضرت و ظهورِ حضرت از مکه‌ی معظمه شکل می‌گیرد و یارانِ حضرت در کنارِ حضرت قرار می‌گیرند و حضرت به عراق تشریف می‌آورند و نمایندگانِ حضرت بسیج می‌شوند و اعزام می‌شوند به سراسرِ دنیا و با بشریت این‌ها از طرف حضرت، بیعت می‌گیرند و آن حکومتِ عدالت‌گسترِ الهی که «یَملَأُ الله الأرض قِسطاً وَ عَدلاً کَما مُلِئَت ظُلماً وَ جُوراً» شکل خواهد گرفت. البته حکومت‌های ظالم در مقابل حضرت قیام می‌کنند. سفیانی از گروه‌هایی است و از حکومت‌های ظالمی است که این‌ها به دستِ یاران امام زمان به دَرَک واصل می‌شوند و از بین می‌روند و جماعت‌های ستمگر و ظالمی که این‌ها سرِ تسلیم در برابر اوامر اولیای الهی و ولیّ عصر فرود نمی‌آورند این‌ها به استضعاف کشیده می‌شوند و این‌ها به خاک ذلت کشیده می‌شوند و مستضعفین را خداوند به برکتِ حضرت، عزت و سربلندی می‌دهد و آن حکومت جهانی که خدا وعده فرموده: «وَ لَقَد کَتَبنا فِی الزَّبُور مِن بَعدِ الذِّکر أنَّ الأَرضَ یَرِثُهَا عِبادِیَ الصّالِحون» (سوره انبیاء/ آیه 105)، آن حکومتِ روی زمین و قدرتِ فراگیرِ جهانی را خداوند به بندگانِ صالحِ خود عنایت خواهد نمود.
توفیقات همه‌ی عزیزان را از خداوند مهربان خواستارم، والسلام علیکم و رحمة الله و برکاته.