بسم الله الرحمن الرحیم
عرض سلام و ادب و احترام دارم محضر شما عزیزانی که برنامه را مشاهده می‌فرمایید، یکی از سؤال‌های مهدوی که برای بخشی از عزیزانِ ما مطرح می‌شود این است که چرا امام زمان، غائب شدند و اساساً، چرا ما باید از وجودِ این امام، محروم بمانیم؛ زمانه‌ای که ایجاب می‌کند یک امامِ عدالت‌گستر در بین مردم حضور داشته باشد و مردم به برکتِ وجودِ او، مشکلات اخلاقی، اقتصادی، اجتماعی خود را، خانوادگی خود را برطرف کنند، چرا این امام در پس پرده‌ی غیبت است و چرا امام، غائب است؟
من نکته‌ای را مقدمتاً عرض کنم؛ با این‌که بشارت الهی در قرآن این است که خدا وعده فرموده: «وَ نُریدُ أن نَمُنَّ عَلَی الَّذینَ استُضعِفُوا فِی الأَرض وَ نَجعَلَهُم أَئِمَّة وَ نَجعَلَهُمُ الوارِثین» (سوره قصص/ آیه 5) خدا می‌فرماید ما اراده کردیم که بر مستضعفین روی زمین منّت بگذاریم و برای آن‌ها ائمه‌ای و پیشوایانی و رهبرانی را قرار بدهیم. « وَ نَجعَلَهُم أَئِمَّة وَ نَجعَلَهُمُ الوارِثین». یکی از جاهایی که در قرآن خداوند می‌فرماید ما منّت داریم و این نعمت بزرگ را بر بشریت ارزانی داشتیم، تعیین رهبران الهی برای هدایت بشریت است. این وعده‌ی الهی است در قرآن.
امام چرا امام، غائب است؟
یک جهتش که در روایات ما متذکر شده‌اند اولیاء معصومین، وجودِ ستمگران ظالمی که در صدد از بین بردنِ ولیّ عصر هستند. البته در دورانِ قبل از امام زمان هم شما می‌بینید که آباء بزرگوار امام زمان را هم در زمانِ ستمگران معاصرِ خودشان به شهادت رسانده‌اند.
قطعاً اگر امام زمان، بعد از امام عسکری در بین مردم حضور داشت، آن سرنوشت تلخی که برای پدرانش و اجداد طاهرینش رقم خورده بود، برای ایشان هم رقم می‌خورد. شاید این سؤال برای عزیزان پیش بیاید که: خب خداوند، امام زمان را حفظ می‌کرد؟
خداوند، جبراً امام زمان را از گزند این مفاسد محفوظ می‌داشت؟
البته مشیّت الهی در نظام خلقت این نیست. خداوند، اولیاء الهی را برای هدایت بشریت فرستاده و خلعت اختیار را بر قامت بشریت پوشانده. انسان‌ها مختارند در انتخاب راه صحیح و راه باطل در دنیا، و باید پاسخگو باشند در آخرت و عقبی، نسبت به نحوه‌ی زندگیِ خود در دنیا.
قطعاً نظام این‌گونه است؛ همان روشی و اتفاقی که برای پیامبر رقم می‌خورد و برای امیرالمؤمنین رقم می‌خورد، قطعاً برای امام زمان هم چنین اتفاقی می‌افتاد اگر امام زمان در بین مردم بود و غائب نمی‌شد، ستمگران لحظه‌شماری می‌کردند؛ با توجه به این‌که یک حساسیت ویژه‌ای هم روی امام زمان ایجاد شده بود. چون از رسول خدا، حضرت زهرای مرضیه تا امام عسکری، این سیزده نورِ پاک و معصوم، بشارت آمدن مصلحی را داده بودند که دنیا را پر از عدل و داد خواهد کرد. لذا دشمنان فضیلت و عدالت و حقیقت، منتظر بودند که این مصلحِ عدالت‌گر متولد شود و او را از پای در آورند.
لذا ما می‌بینیم از بدو تولد، امام غائب بود و حتی نزدیک‌ترین کسانِ به امام زمان در بیت ولایت، که عمه‌ی امام عسکری حکیمه‌خاتون بود، اطلاع نداشت و در بین چند سالی که در کنار پدر بود، خیلی از یاران امام عسکری، حضرت را ندیده بودند. این بیانگر این است که جامعه، یک جامعه‌ی آماده‌ای نبود و حکومت ستمگران درصدد دسترسی به این ولیّ خدا بودند. این یک. که خوفِ از کشته شدن بود.
البته ما یک خوفِ ممدوح داریم و یک خوفِ مذموم. خوفِ ممدوح آن خوفی است و ترس پسندیده که انسان، یک جاهایی را احتیاط می‌کند و هراس دارد، و هراسِ عقلی است. این پسندیده است. خوفِ مذموم، خوفی است که انسان، در جایی که پسندیدگی و خردورزی عقل او را تأیید نمی‌کند، انسان بترسد. لذا در این‌جا این خوف، خوفِ ممدوح است که قطعاً ستمگران درصدد به شهادت رساندنِ حضرت بودند.
نکته‌ی دیگری که این‌جا حائز اهمیت است، عدم آمادگیِ مردم در پذیرش امام زمان است؛ کما این‌که در دوران‌های قبل هم در زمان پدران بزرگوار امام عصر و انبیاء گذشته، آن استعداد و آمادگی عمومی در بین مردمی که انبیاء و اولیاء بین این‌ها بودند، نبود. یک جهت هم همین بود و تا الآن هم که ما با شما صحبت می‌کنیم که حضرت ظهور نکرده‌اند، آن آمادگی عمومی اتفاق نیفتاده. بله، شاید شماها بگویید ما آماده‌ایم و ما پذیرای حضرتیم و ما مشتاقیم اما امام، امامِ عصر است و امامِ زمان است و بر بشریت می‌خواهد حکومت کند و جامعه‌ی بشری باید پذیرای او باشد.
و یک نکته‌ی دیگر هم و عرض را تمام کنم؛ از پاسخ‌هایی که چرا امام، غائب است، خودِ این غیبت و غائب بودن، یک محکی است و یک وجه تشخیصی است برای شناخته شدنِ حق از باطل و پاکان و ناپاکان. در این دورانِ غیبت، آن‌هایی که صادق‌اند و آن‌هایی که پاک‌اند و خالص‌اند و خودشان را نشان می‌دهند و قطعاً کارهای این‌ها و تلاش این‌ها خیلی پرصواب و پر اَجر است.
در روایت داریم که پیامبر فرمود در دوره‌ی آخرالزمان که کسانی می‌آیند که حجّت خدا بین آن‌ها قرار ندارد و تنها عاملِ هدایت، سیاهیِ بر روی کاغذ یعنی قرآن است. این‌ها با نبودن و غیبتِ امامشان، ایمان خود را حفظ می‌کنند. پیامبر فرمود: این‌ها مثلِ برادرانِ من نسبت به من هستند.
این‌ها نکاتی است که در رابطه با این‌که چرا وجودِ مقدس امام مهدی غائبند. البته وجوه دیگری هم ذکر شده که من به همین اندازه اکتفا می‌کنم.
والسلام علیکم و رحمة‌الله و برکاته.
کد:1400441