ما نباید در دعا و خلوت خود، تنها خودمان را در نظر گرفته و فقط برای خویش دعا کنیم، بلكه باید همه را در دعا کردن سهیم و شریک نماییم. دعاهایمان هم باید جمعی باشد، همان‌گونه که در دعاهای ماه مبارک رمضان و به نقل از رسول اکرم (ص) هم اینگونه دعا می کنیم:
«اَللّهُمَّ اَغْنِ کُلَّ فَقیرٍ اَللّهُمَّ اَشْبِعْ کُلَّ جایِعٍ اَللّهُمَّ اکْسُ کُلَّ عُرْیانٍ...» .
اینگونه دعا کردن به ما می آموزد که انسان نباید در دعا کردن بخیل باشد. چرا که اجابت کننده، خداست و خزانه الهی هم که تمام شدنی نیست، بنابراین باید در دعا همه را مدنظر داشته باشیم و دعای ما جمعی باشد.