Khanevade 09

امام صادق(ع) می‌فرماید: «اگر برای ازدواج هیچ اثری نبود جز این‌که انسان ماندگار شود به این معنا که فرزندی از او می‌ماند و نام او را زنده نگه می‌دارد کافی بود.» مخصوصاً اگر اولاد خوب تربیت شود.

به آن‌هایی که کار خیر انجام می‌دهند می‌گویید خدا پدر و مادرت را رحمت کند. اگر آن پدر ازدواج نمی‌کرد و اولادی پیدا نمی‌کرد و امروز این اولاد نبود از آن پدر یادی نمی‌شد.

جاوید هر آنکه در تبارش باشد خلفی به یادگارش

رسول خدا می‌فرماید انسان‌ها وقتی می‌میرند کاملاً ارتباطشان با دنیا قطع می‌شود جز در سه جا:

1-«وَلَدٌ صَالِحٌ یَدعُوا لَهُ» اولاد شایسته‌ای از او بماند که رفتار آن اولاد دعا و طلب مغفرت برای این پدر و مادر شود. این فرزند سبب ترقی والدین و اجداد او در عالم برزخ می‌شود.

2-«عِلمٌ یُنتَفَعُ بِهِ» اگر کسی دانشی از او بماند که دیگران از آن استفاده کنند.

3-«صَدَقَةٌ جَارِیَةٌ»

اسلام کوچه بن‌بست ندارد. اگر کسی گفت خدا به من اولاد نداد به او می‌گویند راه، بسته نیست. بالاخره در یکی از این دو جا کار کرده‌اید؛ یا دنبال علم و دانش بوده‌اید یا ثروت. که از هر کدام آثاری از خود بجا بگذارید.

Khanevade 08

 

زن و شوهر خوب، نعمت است.

اگر همسر خوبی داری خدا را شکر کن!

شکر نعمت نعمتت افزون کند کفر، نعمت از کفت بیرون کند خدا می‌فرماید: «وَاللَّهُ جَعَلَ لَکُمْ مِنْ أَنْفُسِکُمْ أَزْوَاجًا» خدا این همسر را داده است «وَجَعَلَ لَکُمْ مِنْ أَزْوَاجِکُمْ بَنِینَ وَحَفَدَةً» اولاد و نوه را نیز خدا می‌دهد. این‌ها موهبت‌ها و امانت‌های الهی هستند؛

لذا نگاهمان به خانواده، نگاه نعمت و رحمت الهی باشد.

خدا این فرزندان را پاک به شما تحویل داده است و شما نیز باید پاک تحویل بدهید.

به هر مقداری که در تربیت فرزند کوتاهی کنیم باید در قیامت پاسخگو باشیم.

Khanevade 07

عجیب است همین که بچه به دنبال بچه در زندگی می‌آید رزق نیز وارد زندگی می‌شود. یک ورقی در زندگی بزنید و ببینید چه داشتید و چگونه شروع کردید؟

شخصی خدمت امام صادق(ع) آمد و از این که دختردار شده است اظهار نگرانی می کرد. می گفت: در این فکرم که آینده این دختر چه خواهد شد؟ تأمین سلامت و سعادت این دختر چگونه خواهد بود؟

امام(ع) یک جمله فرمود: «ثِقلُهَا عَلَی الارضِ وَ رِزقُهَا عَلَی اللهِ»؛ سنگینی این دختر روی زمین است و رزقش به عهده خدا استتو که رازق نیستی.

پدرها! مادرها! بچه‌هایتان را چقدر دوست می‌دارید؟ این مقدار را در بینهایت ضرب کنید نتیجه‌اش محبت خدا می‌شود.

اصل از او است و این سرمایه از او رسیده است. کسی که این امانت را به شما داده است تأمین و حمایت می‌کند و در رسیدگی امور به شما کمک می‌کند.

Khanevade 06 1

خداوند می‌فرماید: پسران بی‌همسر و دختران بی‌شوهر تشکیل زندگی بدهند و از مشکلات اقتصادی نهراسند. اگر نیازمند باشند ما آن‌ها را  از فضل خود بی‌نیاز خواهیم کرد.

آیا یک نفر را سراغ دارید که بگوید خدایا برای تو و با معیارهایی که تو می‌پسندی زندگی را آغاز می‌کنم و در این زندگی مانده باشد و خدا او را اداره نکرده باشد؟

«رَزَقَکُم مِنَ الطَّیِّباتِ» خدا می‌فرماید: اگر برای من زندگی را شروع کردید از طیبات به شما رزق می‌دهم. به باطل ایمان می آورید و نعمت خدا را کفران می کنید؟

ما که راه سلامت زندگی را برای شما معین کردیم. چرا دنبال باطل می‌روید؟ چرا دنبال روابط نامشروع می‌روید؟ چرا حرام‌خوری را شیوه کار خود قرار می‌دهید؟ ما که حلال‌خوری را تعریف کردیم. در این مسیر بیایید، ما نیز برکت می‌دهیم.

Khanevade 05

خانواده از دیدگاه اسلام؛یعنی کانون آرامش، بین آرامش و آسایش فرق است؛

آسایش یعنی فرش زیر پا، کولرگازی، ماشین تمام‌اتوماتیک، لباس‌شویی و ظرف‌شویی تمام‌اتوماتیک، خانه مدرن و ... .

اما آیا این‌ها آرامش را نیز آورده است؟

بسیاری از افراد، این‌ها را دارند و شب‌ها با دیازپام می‌خوابند؛ اعصاب و فکر آن‌ها را رها نکرده است؛ کانون خانواده خودشان کانون اضطراب است

آرامش کجا اتفاق می‌افتد؟ یکی از این مکان ها به فرموده قرآن ، کانون خانواده صحیح است.

ازدواجی که درست و با معیارهای اسلامی شکل بگیرد عامل ایجاد آرامش است؛ یعنی زیبایی، ثروت، سواد، شهرت، موقعیت‌های اجتماعی و قبیله‌ای در آن به تنهایی مدنظر نباشد.

اگر در ازدواج، خدا و اخلاق مدنظر باشد آن خانواده کانون آرامش می‌شود.

Khanevade 04

برخی مادران فکر می‌کنند فقط وظیفه مادری، کدبانوگری به معنای طبخ غذا و نظافت منزل و کارهای دیگر است. این مهم است ولی مهم‌تر از آن، تربیت روح و باطن فرزندان است.

برخی از پدران فقط رسالت خودشان را در جمع‌آوری ثروت می‌بینند و فکر می‌کنند تنها رسالت پدر این است که اقتصاد زندگی را تأمین کند.  قطعاً این کار وظیفه ما است ولی فراتر از آن تأمین معنویت خانواده است.

پدربزرگ مادری ما مرحوم حاج‌آقای مؤید الاسلام ، پدران را نصیحت می‌کردند و می‌گفتند زمانی که سر سفره غذا نشسته‌اید دو مطلب از دین را که یاد گرفته‌اید در همان حالتی که بچه هایتان غذا می‌خورند با اخلاق و زبان خوب برای آن ها بیان کنید. خود ایشان نیز این کار را می‌کردند.

سفره‌ پهن بود و جمعیتی مشغول غذا خوردن بودند. ایشان می‌فرمودند: غذا خوردن شما منافاتی با حرف زدن من ندارد. از فرصت استفاده می کردند و یک دستور اخلاقی، پیام  یا روایتی را سر سفره می‌گفتند.

Khanevade 01

یکی از وظایف پدران، آموزش قرآن است.

شخصی می‌گفت: از بزرگ‌ترهای خود گلایه دارم که قرآن را به ما یاد ندادند.

فرزند مسلمان باید در همه‌ی ابعاد زندگی خود موفق باشد. در دروسی که می‌خواند ممتاز باشد. چه اشکالی دارد کلاس خصوصی بگذارند؟ ریاضیات، زبان، دروس طبیعی، انسانی. اما چقدر حاضر هستیم به‌اندازه‌ی همان دلسوزی ای که در کلاس خصوصی بچه‌های خود داریم برای قرآن آن‌ها دلسوزی کنیم و یک کلاس خصوصی هم برای قرآن آن‌ها بگذاریم؟

اگر فرزند من خدا را شناخت، حرمت منِ پدر را رعایت می‌کند. اگر با قیامت آشنا بود ظلم به والدین نمی‌کند؛ جوانی که قرآن را شناخت حرمت خانواده و جامعه را نمی‌شکند؛ اجحاف نمی‌کند؛ خلاف نمی‌کند؛ اگر شرایط گناه برای او مهیا هم باشد گناه نمی‌کند.

لذا اگر پـدر دلسوز خـود باشد بایـد دست فرزنـد خـود را در دست دین بگـذارد و بـا کلام خدا آشنا کند.

Khanevade 02

اگر یک وقت فرزند شما گفت:

من امام زمان خود را بیشتر از پدرخود دوست می دارم

 باید دست و صورت این فرزند را بوسید.

 چون سخن حق همین است.

آن کسی که امام زمان خود را بیش از پدر خویش دوست می دارد قطعا پدر خود را نیز خوب دوست می دارد و حرمت او را نمی شکند.

و آن کسی که امام علیه السلام  را در زندگی فراموش کرده است، پدر را نیز از یاد می برد.

طراحی و پشتیبانی توسط گروه نرم افزاری رسانه