حضرت زهرا میفرماید: اَلْبِشْرُ فى وَجْهِ الْمُؤْمِنِ يُوجِبُ لِصاحِبِهِ الْجَنَّةَ: با مؤمن، اگر با چهرهی باز روبهرو شدی، چهرهی متبسم، و چهرهی شاد، این سبب میشود که شما را بهشتی کند. مردم، میخواهید بهشت بروید؟ چهرههایتان روی مؤمنین، شاد باشد.
میخواهید پاک بشوید؟ میخواهید این آلودگیهایی که ایجاد شده، از بین برود؟ امام میفرماید این سه تا کار، اینها کفارهی اشتباهات و خطاهای مردم میشود:
ببینید ما یک تبرّی داریم و یک تولّی. یک دشمنستیزی داریم و یک ولایتمحوری. تبرّی بر تولّی مقدم است. میگویند آقا قبل از نماز بگو «أعوذ بالله من الشیطان الرجیم». اول تبرّی بجوی و بعد بگو الله اکبر. اول از شیطان فاصله بگیر، تا این نماز، نماز بشود. تا بتوانی نمازی بخوانی که خدا بپسندد.
استاد حدائق روز دوشنبه 8 اسفند 1401 در مسجدالنبی(ص) شیراز به بیان این مبحث که « چرا بعضی از جوان ها از دین فاصله می گیرند؟» پرداختند.
آقا امیرالمؤمنین میفرماید « مُصاحِبُ الأشرارِ كَراكِبِ البَحرِ؛ إن سَلِمَ مِنَ الغَرَقِ لَم يَسلَمْ مِنَ الفَرَقِ» (غرر الحكم : 9835) کسی که با آدمهای فاسد و آلوده رفیق است، حالتش مثل کسی است که در کشتی سوار است و کشتی در دریا روی امواج است. این شخص اگر غرق نشود، خوف غرق شدن و ترسِ غرق شدن رهایش نمیکند. حالا نهایتاً بگویم که به سلامت به ساحل میرسد اما این ترس در وجود اوست.