بعضی افراد به نسبت آرامشی که به دنبال آن هستند و آن آرامشی که خدا تعریف می‌فرماید راه را اشتباه می‌پیمایند.
آرامش از نگاه قرآن، اطمینان و ثبات قلبی است که اگر انسان به آن رسید فراز و نشیب‌های دنیا او را به هم نمی‌ریزد.
در ثروت، فقر، سلامتی، بیماری، عزت و ذلت؛ در همه حال آرام است.
می‌شود حضرت زینب (س) که در شب یازدهم محرم در آن اوضاع آشفته سرزمین کربلا، نماز شبش تعطیل نشد. این آرامش است.
اما زمانی که یک‌دفعه به ما می‌گویند قیمت دلار بالا رفته است نمازمان قضا می‌شود یا می‌گویند بچه‌ات تب کرده است زندگی را فراموش می‌کنیم.
زمانی که حضرت زینب (س) در مجلس ابن زیاد وارد می‌شود این دیکتاتور بی‌دین کافر، زخم‌زبان زدن را شروع کرد. گفت: شما می‌گویید خدا با ما است. کجا است یاری خدا؟ اگر خدا یار شما بود نباید مردانتان کشته می‌شدند و شما نباید اسیر می‌شدید.
حضرت فرمودند: «ما رَأَیتُ إلّا جَمیلاً»؛ ما از خدا جز زیبایی چیزی ندیدیم.
این همان آرامش معنوی است. همان است که در قرآن راهکار می‌دهد که اگر این‌ها را رعایت کردید به اینجا می‌رسید.
اسیر هستی اما آرامی؛ اسیر هستی اما پیروزی. می‌گوید: هر چه دیدیم زیبایی است؛ یعنی شهادت، اسارت و شلاق خوردن را زیبایی می‌داند.
چون برای خدا است زیبا است.
این آرامشی است که خدا تعریف می‌کند.
