بعد از غیبت کبرای امام زمان (عج) بعضی‌ها ادعای مهدویت کردند.
ادعای نیابت خاص کردند که ما با حضرت در تماسیم. نائب حضرتیم.
بعضی‌ها گفتند: آقا متولد نشده است.
از این صحبت‌هایی که متأسفانه می‌شنوید. ادعای ظهور می‌کنند.
این‌ها ارتدادهایی است که امام حسین (ع) می‌فرماید: در دوران غیبت امام زمان (عج) اتفاق خواهد افتاد ولی گروه دیگری نیز بر دین خود ثابت‌اند. دچار انحراف نمی‌شوند.
این‌ها مورد اذیت قرار می‌گیرند.
در جامعه این‌ها را ملامت می‌کنند.
چه می‌گویند؟
امام حسین (ع) می‌فرماید: و يقال لهم: «مَتى هذَا الْوَعْدُ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ»
کجاست آن وعده‌ای که می‌گویید؟
اگر امام زمان (عج) بود که آمده بود.
اگر شما صاحب داشتید می‌آمد.
مَتى هذَا الْوَعْدُ إِنْ كُنْتُمْ صادِقِينَ اگر راست می‌گویید چرا ظهور اتفاق نمی‌افتد؟
چرا صاحب‌الزمان (عج) نمی‌آید؟
این‌همه یابن الحسن گفتید به کجا رسیدید؟
هی صبح جمعه دعای ندبه بخوان! چه شد؟
این‌ها را قرآن هم هشدار داده است.
امام حسین (ع) در زمان خودش این مسائل را مطرح فرمود: که غیبت طولانی می‌شود و در این غیبت طولانی بعضی‌ها می‌بُرند و رها می‌کنند.
الآن هم شما می‌بینید.
بعضی‌ها در روش و منششان با امام زمان (عج) نیستند.
درون خانه‌شان، زندگی‌هایشان، شب عروسی‌شان، مجلس عزایشان و خلوت‌هایشان را امام زمان (عج) تائید می‌کند؟ مورد رضایت حضرت هستیم؟
این همان بُریدن است.
یک اظهار ارادت کنیم ولی در عمل نباشیم.
امروز شاید بعضی‌ها قلبا امام زمان (عج) را دوست داشته باشند ولی عملاً دوست نمی‌دارند.
و در عمل ثابت می‌کنند که دوست نمی‌دارند.
