وقتی آقا امام مجتبی (ع) متولد شد قنداقه حضرت را خدمت رسول خدا (ص) آوردند.
پیغمبر (ص) از امیرالمؤمنین (ع) سؤال کردند که چه نامی برای این فرزند انتخاب کردید؟
ادب را ببینید. جوان‌ترها! بزرگ‌ترها را یادتان نرود. امیرالمؤمنین (ع) عرض کردند: من و فاطمه (س) بر شما سبقت نگرفتیم. انتخاب نام را به شما واگذار کردیم.
پیغمبر (ص) هم فرمودند: من نیز بر خدا سبقت نمی‌گیرم.
امین وحی جبرئیل نازل شد: یا رسول‌الله! خدا می‌فرماید: چون جایگاه علی (ع) نسبت به شما مانند جایگاه هارون است نسبت به موسی، نام فرزند اول علی (ع) را نام فرزند اول هارون بگذار. گه آن نام «شَبَر» است به ادبیات عرب که انتقال پیدا کرد «حسن» نام گذاشت.
آقازاده را حسن نامیدند. روز هفتم نیز پیغمبر (ص) دستور دادند عقیقه کردند. زیباترین شجره تاریخ متعلق به امام حسن (ع) و امام حسین (ع) است.
پیغمبر (ص) فرمود: بهترین انسان‌ها ازنظر پدربزرگ و مادربزرگ امام حسن (ع) و امام حسین (ع) هستند؛ جد، رسول‌الله (ص) و جده، خدیجه (س).
بهترین عموها و عمه‌های تاریخ متعلق به امام حسن (ع) و امام حسین (ع) است؛ عمو، جعفر بن ابیطالب و عمه، ام هانی بنت ابیطالب.
بهترین دایی و خاله؛ قاسم بن رسول‌الله، دایی و زینب بنت رسول‌الله، خاله.
بهترین پدر و مادر عالم؛ امیرالمؤمنین (ع) و صدیقه طاهره (س)
بعد پیغمبر (ص) فرمود: ایها الناس! حسن و حسین بهشتی‌اند. «أنَّهُما فِی الجَنَّه و مَن أحَبَّهُما فِی الجَنَّه» هرکسی که آن‌ها را دوست بدارد آن‌ها هم بهشتی‌اند و هر که دوست بدارد دوست داران حسن و حسین را آن‌ها هم بهشتی‌اند.
البته محبت با آن چهارچوب تبعیت و عمل که ان شاء الله محب واقعی کسی است که سه جا خودش را نشان بدهد: در گفتار، در درون و در رفتار.