امیرالمؤمنین علیهالسلام میفرماید مؤمن اگر دو روزش مثل هم باشد، ضرر کرده است و مغبون است؛ یعنی درجا بزند. شما بگویید دیشب من این کارِ خوب را کردم، امشب هم همین کار را میکنم. اینگونه، مساوی هستید.
خدا رحمت کند مرحوم آیتالله سید محمد فشارکی. ایشان معاصر بود با مرحوم میرزامحمدحسن شیرازی، محرّم تنباکو. میرزای شیرازی از دنیا رفت. یکی از شخصیتهایی که همه گمان میکردند مرجع میشود، سیدمحمد فشارکی بود. فردای اعلام کردند نماز میّت را در صحن سامرا میخوانند.
در همین مسجدالرسول نوجوانی سراغ داشتم که اهل همین مسجد بود و در نمازهای جماعت شرکت میکرد. یک بار آمد و گفت: آقای حدائق میخواهم برای ادامه تحصیل به آمریکا بروم. دیپلمش را که گرفت، خانوادهاش میخواستند این جوان را بفرستند آمریکا. آمد برای خداحافظی. در همان نوجوانیاش خمس میداد. برایش سال خمسی مشخص کرده بودم، میآمد خمسش را حساب میکرد. خیلی مبلغی هم بدهکار نمیشد ولی همین یکی دو هزار تومان که بدهکار میشد میآمد میداد.
یک آقای مهندسی بود گفت: حاج آقا! ما یک پسری داریم که جانمان را به لبمان رسانده. میخواهیم او را بیاوریم که شما با او صحبت کنید. یک جوان 19 ساله. تا وارد شدند، هر چه این پدر از دهانش در میآمد نفرین این جوان کرد. گفت: خدا ریشهاش را بکند، خدا او را بکشد. خدا از روی زمین او را بردارد. این جوان بیچاره هم نشسته بود و گوش میکرد. هِی پدر نفرین میکرد، مادر نفرین میکرد و من هم با ابرو اشاره میکردم که ساکت باشید!
زهیربن قین میگوید: صبح عاشورا از خیمه آمدم بیرون، دیدم اباالفضل، سوار بر اسب دارد دورِ خیمهها پاسداری میدهد؛ سرداری که شب تا به صبح نخوابید: دوست دارم شمع باشم تا که خود تنها بسوزم.
حسینبنعلی کیست؟ باید پای سخن پیغمبر و امیرالمؤمنین نشست. وجود مقدس رسول خدا در روایتی، هفت ویژگی را برای امام حسین از طرف خداوند نام میبرد. ببینید خدا، امام حسین را چگونه تعبیر میکند. پیامبر، روایت را با سوگند یاد میکند: به خدایی که منِ پیغمبر را به نبوّت برگزید و انتخاب کرد. إنَّ الحسین بن علی فی السَّماء أکبرُ مِنهُ فی الأرض. امام حسین در آسمانها، عظمتش بیشتر از عظمتِ روی زمین است. این اربعینها، محرمها، صفرها، این ادب و احترامها، هر چه میبینید، به مراتبی بیش از این، و اکرامی بیشتر از این، در آسمانها و ملکوت نسبت به امام حسین است.
امام حسن مجتبی میفرماید: منشأ همهی بدیها و لغزشها، سه تا صفت است؛ یکی تکبر است. امام میفرماید اول کسی که ضربهی تکبر را در عالم خورد، شیطان است. مردم حواستان باشد سوادتان، ثروتتان، قیافهتان، زیباییتان، شهرتتان، قدرتتان، متکبر نکند شما را: ما از فلانی بهتریم؛ اینها در شأن ما نیستند؛ اینها در جایگاه ما نیستند. متأسفانه مبتلا هستند بعضیها! ما دختر به این قبیله نمیدهیم؛ ما شهری هستیم شما شهرستانی و ... اینها تکبر است. شیطان، ضربهی تکبر را خورد. ما باسوادیم شما بیسواد؛ زبان ما را نمیفهمی! برو. در کلاسِ ما نیستی. اینها بد است. تکبر، انسانها را زمین میزند.
لقمان به پسرش گفت: پسرم! دو چیز را فراموش بکن، دو چیز را فراموش نکن. آن دو چیزی که نباید یادت برود که بعضی از مردم فراموش میکنند و سقوط میکنند در اخلاق و فضیلت، یکی خداست و دوم، مردن. لقمان گفت: