پیغمبر فرمود هر کسی که دوست دارد کرم و مور و موریانه و حیوانات موذی زیرزمینی بدنش را نخورند، سکونتِ در مسجد، یعنی وقت بگذارید. آقا می‌آید یعنی مثل کسی که برق لامع او را گرفته باشد: زودی نماز بخوانیم برویم که کار داریم و ...
آقا! یک مقدار برای خودت وقت بگذار! یک خرده زودتر بیا بنشین! یک خرده بعد از نماز، قرآنی بخوان و ذکری بگو! آقا! دلت اگر برای خودت می‌سوزد، تو هم برای خودت کاری کن!
آن‌هایی که این بدن را می خواهند طَریّاً طَریّا بماند، مساجد را نظافت کنند. حالا نظافت مسجد، یک وقت نظافتِ ظاهری است و شستشو هست و پرده هست و فرش هست. آقا تنِ این کار را نداری؟ پولش را که داری! قرآن می‌فرماید: « تُجاهِدُونَ فِي سَبِيلِ اللَّهِ بِأَمْوالِكُمْ وَ أَنْفُسِكُمْ » (سوره صف/ آیه ۱۱) راه، بسته نیست. می‌گوید: تنِ کار کردن ندارم. می‌گویند حالا که تنِ کار کردن نداری، پول داری؟ می‌گوید: نه تن دارم و نه پول. می‌گویند: نیّت داری؟ خدا به اندازه‌ی نیّت تو، ثواب هم به تو می‌دهد. ببین چه خدای مهربانی داریم...
تعمیر مسجد، بنای مسجد، قبرها را وسیع می‌کند. آن‌هایی که هراس دارند از قبرِ تنگ، پیامبر فرمود اگر کسی می‌خواهد موضع خودش را در بهشت ببیند و جایگاه خودش را در بهشت مشاهده کند، نسبت به آمد و رفت به مساجد، غفلت نکند. بعضی‌ها همسایه‌ی مسجد هستند اما نمازشان را در مسجد نمی‌خوانند... مساجد را غریب نگذارید.
