والحسن بالقول.
کسانی که در صحبت‌هایشان، گاهی اوقات حرف‌های ناشایست می‌زنند و فحش می‌دهند. پیغمبر (ص) می‌فرماید: خداوند انسان ناسزادهنده را دشمن می‌داند.
زبان آمیخته با فحش، زبان آمیخته با بدزبانی و تندی، لیاقت این را ندارد که دعا را بالا ببرد.
امام صادق (ع) می‌فرماید: شخص عابدی در بنی‌اسرائیل بود که 3 سال پشت سر هم و شب و روز، از خداوند فرزند پسر می‌خواست اما نتیجه نگرفت. بعد از سه سال دعا کردن، خسته شد و گفت: خدایا! یا شما از ما دور هستید که صدای ما به شما نمی‌رسد یا شما نزدیک هستید و نمی‌خواهید اهمیت بدهید. در هر دو صورت، دیگر دعا نمی‌کنم. فایده ندارد.
اگر می‌شنوید و به روی خود نمی‌آورید، چه ارزشی دارد و اگر هم نمی‌شنوید، اگر 3 سال بشود 30 سال، باز هم فرقی نمی‌کند.
قهر کرد.
خداوند به یکی از انبیاء بنی‌اسرائیل وحی کرد که به این آقا بگویید: شما 3 سال با یک زبان آلوده از من بچه خواستی (نه یک شب و دو شب بلکه 3 سال). اول آلودگی زبانت را اصلاح بکن، اگر من به تو فرزند ندادم، آن‌وقت گِلِه کن.
توبه کرد و استغفار کرد و بعد هم دعا کرد و خداوند فرزند پسری به او داد.
