-----

مرحوم آیت‌الله شهید بهشتی می‌فرمودند: مدیر باید جاذبه‌ای در حد بی‌نهایت، دافعه‌ای در حد ضرورت داشته باشد؛ یعنی جذبش بینهایت و دفعش باید ضرورت باشد. برخی‌ افراد برعکس‌اند دفعشان در حد بینهایت و جاذبه‌شان ضرورتی است. اخلاق مدیریتی اقتضا می‌کند که تندی را کنار بگذارد. او باید برای این‌ها پدری کند، او باید مجموعه را جمع کند.

---

یکی از مشکلات ما در جمهوری اسلامی، حزب بندی‌ها، دسته‌بندی‌ها و جناح‌بازی‌هایی است که به‌واسطه آن، یکدیگر را تخریب می‌کنند.
مرحوم آیت‌الله والد ما، در نصیحتی به من فرمودند: اگر موفقیت علمی طلبه‌ای تو را ناراحت کرد بدان که برای خدا کار نکردی.
امام رضا علیه السلام فرمود: خدایا اگر کسی شیعه‌ای را تخریب و دوستان ما را ناراحت کرد او را در دنیا به اشد عذاب مجازات کن و در قیامت نیز از زمره زیان‌کاران قرار ده.

 

-

آنچه برای دیگران طلب کنیم، ابتدا در حقّ خودمان به اجابت می‌رسد. اگر اول برای خود دعا کردیم، ما را در نوبت اجابت نگه می دارند، اما هرگاه در دعا کردن، ابتدا دیگران را مقدّم نماییم، ما را به ابتدای صف اجابت منتقل می کنند. لذا می‌بایست با سعه‌ی صدر و صبوری، همیشه دیگران را در دعا بر خود مقدّم بداریم.

-----

مام رضا علیه السلام فرمودند: به یکدیگر رو کنید! با هم مهربان باشید و به زیارت یکدیگر بروید!

اگر دل‌هایتان به یکدیگر نزدیک شد به ما نزدیک شده‌اید.

هرچه به یکدیگر نزدیک‌تر، به امامتان نزدیک‌تر.

--

ما نباید در دعا و خلوت خود، تنها خودمان را در نظر گرفته و فقط برای خویش دعا کنیم، بلكه باید همه را در دعا کردن سهیم و شریک نماییم. دعاهایمان هم باید جمعی باشد، همان‌گونه که در دعاهای ماه مبارک رمضان و به نقل از رسول اکرم (ص) هم اینگونه دعا می کنیم:
«اَللّهُمَّ اَغْنِ کُلَّ فَقیرٍ اَللّهُمَّ اَشْبِعْ کُلَّ جایِعٍ اَللّهُمَّ اکْسُ کُلَّ عُرْیانٍ...» .
این‌گونه دعا کردن به ما می آموزد که انسان نباید در دعا کردن بخیل باشد. چرا که اجابت کننده، خداست و خزانه الهی هم که تمام شدنی نیست، بنابراین باید در دعا همه را مدنظر داشته باشیم و دعای ما جمعی باشد.

طراحی و پشتیبانی توسط گروه نرم افزاری رسانه