-

برخی متدینین خود را باخته‌اند. می‌گویند: دیگر کار درست نمی‌شود مگر اینکه امام زمان (عج) بیاید.
چقدر امام زمان (عج) مظلوم است که تمام کم‌کاری‌های خود را بر دوش حضرت می‌گذاریم. مثل بچه‌هایی که خانه را به‌هم‌ریخته‌اند و می‌گویند مادر ما بیاید و درست کند.
خب بی‌انصاف! شما بلند شوید و بخشی از کار را درست کنید.
آیا حرف زدی؟ کار کردی؟

--

در روایات آمده است که در دوران ظهور امام زمان (عج) در پرتوی اطاعت از خدا، آن‌قدر دل‌های مردم به هم نزدیک است که اگر کسی نیاز به پول داشته باشد و از جیب برادر دینی خود بردارد هم صاحب پول راضی به این کار است و هم آن فرد، بیش از نیاز خود برنمی‌دارد.
در آن دوران، مردم اختلافی با هم ندارند. من و تو ندارند. تفاوتی ندارد که کار دست این شخص باشد یا دیگری.
أَتَی الرَّجُلُ إِلَی کیسِ أَخِیهِ فَیأْخُذُ حَاجَتَهُ فَلَا یمْنَعُهُ

--

در دولت کریمه‌ی امام زمان (عج) مرزها برداشته و قلب‌ها به یکدیگر نزدیک می‌شود.
انسان‌ها با این فرهنگ رشد می‌کنند که «إِنَّا خَلَقْناكُمْ مِنْ ذَكَرٍ وَ أُنْثى‏» همه از یک پدر و مادر و از یک ریشه و اساسیم.
مؤمنین واقعی، خود را جداگانه و برتر از دیگران نمی‌دانند؛ چراکه یاد خدا چنین وحدت و آرامشی را در آن‌ها ایجاد کرده است.

--

علمای علم اخلاق می‌گویند: حتماً نباید استاد بالای سرت باشد. خدا استادهای رایگانی در اختیار ما قرار داده است ولی ما قدر نمی‌دانیم.
همه ما برای یکدیگر استادیم. جامعه، معلم است. صبح که از خانه بیرون می‌آیی رفتارهای مردم، کلاس زندگی است.
بدی‌ها را می‌بینی انجام نده و خوبی را می‌بینی انجام بده.
بهترین استادهای اخلاق، مردم هستند.

دو امامزاده بزرگوار در دفاع از ولایت، کار بزرگی کردند:
حضرت ابوالفضل (ع) امان نامه شمر را پاره کرد و امام حسین (ع) را تنها نگذاشت
حضرت احمد بن موسی (ع) نیز پس از شهادت پدر بزرگوارشان، شیعیان را جمع کرد و آنها را به سوی بیعت با امام رضا (ع) هدایت نمود.
این در حالی است که شیعیان می خواستند با ایشان به عنوان امام بیعت کنند.

طراحی و پشتیبانی توسط گروه نرم افزاری رسانه