گاهی اوقات مخصوصا ایام تابستان بعضی از دوستان و اصحاب مسجد، ایشان را به یک باغی دعوت می کردند. حاج آقا هنگام نماز ظهر، جماعت را همان جا برگزار میکردند اما برای اقامه نماز مغرب وعشاء تاکید داشتند خودشان را به مسجد برسانند. لذا دوساعت مانده به اذان،‌ آماده برگشتن می شدند و دم در می نشستند و کسی را نیز اجبار نمی کردند که ایشان را برساند. می‌گفتند: من را آن کسی که باید برساند می رساند .