دو نگاه متفاوت نسبت به آینده بشریت
نگاه اول
نگاهی آمیخته با یاس و ناامیدی و درماندگی
برخی افراد ناامید می‌شوند زمانی که می‌بینند در سراسر دنیا آثار ظلم و ستم نمایان شده، آن‌هم از ناحیه کسانی که بانگ عدالت‌خواهی‌شان گوش فلک را کر کرده است و درعین‌حال مشاهده می‌کنند ملت شریفی که می‌خواهد روی پای خود بایستد مورد محاصره و تحریم قرار می‌گیرد.
نگاه دوم
نگاهی توحیدی و آمیخته با امید و نشاط و تلاش
مؤمنین امیدوار می‌شوند زمانی که می‌شنوند خدا مقدر کرده است وارثان حقیقی زمین، بندگان صالح او خواهند بود؛ یعنی علیرغم همه این ظلم‌ها، سرنوشت کره زمین (نه یک منطقه خاص) به دست انسان‌های دین‌دار سیاستمدار می‌افتد.
***
چرا بی‌خیالیم؟
بدی‌ها را هشدار بدهید! چرا ساکت شدیم؟ چرا بی خیالی بعضی از ما را گرفته است؟ چرا تخلف می بینیم و راحت می گذریم؟
اگر فقط فکر آبرو هستیم بدانیم امام حسین (ع) آبروی خود را به صحنه آورد ولی خدا مدافع آبروی او بود.
علت تأخیر ظهور، این است که مؤمنین بدی‌ها را هشدار نمی‌دهند.
***
همه نیاز به نصیحت داریم.
همگی باید نظارت ملی ایجاد کنیم تا زمینه برای ظهور امام زمان (عج) فراهم شود.
مقام معظم رهبری فرمودند: با رعایت ضوابط اسلامی، آتش به اختیارید .
باید تذکر بدهید!
***
انسان منتظر و دو عامل رسیدن به تقوا
1- توجه به نظارت خدا؛ 2- فراموش نکردن آخرت؛
آن‌کسی که خدا را ناظر می‌داند و معتقد است خدا از رگ گردن به او نزدیک‌تر است و خیانت چشم‌ها را می‌بیند؛ همچنین اگر با اعتقاد به قیامت، بداند که باید در برابر هر عملی پاسخگو باشد قطعاً گناه نمی‌کند.
دنیای معاصر از همین دو اصل در اصلاح ساختار ظاهری جامعه استفاده می‌کند:
1- اصل نظارت با نصب دوربین‌های مداربسته؛
2- مجازات متخلفی که دوربین او را رصد می‌کند.
***
خدا زیر منت بنده‌اش قرار نمی‌گیرد
می‌گویند: اگر در این شرایط اقتصادی بخواهیم انصاف را رعایت کنیم ورشکسته می‌شویم. اگر جنسی را با منفعت معینی بفروشیم باید گران‌تر از قبل بخریم. با این کار قدرت سرمایه از بین می‌رود.
خدا در آیه 2 و 3 سوره طلاق می‌فرماید: تو متقی باش! اداره امورت با من؛
اجحاف نکن! تأمین زندگی‌ات با من.
تو بندگی چو گدایان به‌شرط مزد مکن که خواجه خود روش بنده‌پروری داند.
