در عرش اعلا ذات حق امشب دو منبر ساخته
بر عرشه ی هر منبری تاجی ز گوهر ساخته
بر روی هر تاجی عیان، لوحی مدوّر ساخته
بر روی هر لوحی چَنین مکتوب دفتر ساخته
کاین تاج ها را ذات حق بهر دو رهبر ساخته
یک را برای احمد و یک بهر جعفر ساخته
او آمده دین نویی بر مومنین اهداء کند
این آمده بر روی ما باب فضیلت وا کند
او آمده پرونده ی اسلام را امضا کند
این آمده با علم خود اسلام را احیا کند
او آمده تا نقشه ی دون همتـان ملغی کند
این آمده دانشگه صدق و صفا برپا کند
او هست ختم المرسلین این خسرو دین را خلف
او آمده شور و شعف بر خلق ارزانی کند
روی زمین را روشن از انوار یزدانی کند
اکنافِ عالم را بری از جهل و نادانی کند
خلق جهان را آگه از آیات ربانی کند
با خاک یکسان مکتب اعمال شیطانی کند
با مقدم فرخنده اش نعمت فراوانی کند
شاهان عالم چون گدا او پادشاه لوکشف
این آمده تاج شرف بر تارک عالم زند
با علم و فضل و دانشش آتش به جان غم زند
کاخ بنی العبّاس را مردانه سان بر هم زند
بر قافِ اَو اَدنایِ حق چون شیر حق پرچم زند
دم از مقام و قدر او در باغ خلد آدم زند
نام دل آرای ورا چون سکّه بر عالم زند
دارد جمع حوریان از بهر خدمت صف به صف
ای عاشقان ای عاشقان عشق آفرین آورده حق
از بحر رحمت جلوه گر دُرّ ثمین آورده حق
دو رهبر و دو سرور زیبا جبین آورده حق
ای عارفان ای عارفان حقّ الیقین آورده حق
بر حلقه ی انگشتر خاتم نگین آورده حق
از بهر یاریّ بشر یار و معین آورده حق
کز مقدم فرخنده شان آکنده شد دل از شعف
از مقدم ختم رسل نوشیروان مدهوش شد
و ز جلوه ی انوار او آتشکده خاموش شد
دریاچه ی ساوه تهی از آب و جنب و جوش شد
وآنگه سماوه پر ز آب، لرزان قصورشوش شد
این نکته برلوح دل خلق جهان منقوش شد
باشادی و شوروشعف ژولیده هم آغوش شد
دیگر چنین زیبا دری ایزد ندارد در صدف
