در این اوضاع آشفته‌بازار ما چه کسانی مسئول هستند؟
چه کسانی مقصر هستند؟
من یک حدیث از پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله می‌خوانم ببینیم ایشان چه کسانی را مسئول می‌دانند؟
رسول‌الله صلی‌الله‌علیه‌وآله می‌فرماید: چهار گروه تا اصلاح نشوند جامعه اصلاح نمی‌شود. مثل یک میزی است که چهارتا پایه دارد. این پایه‌ها اگر قطع شد دیگر این میز، میز نیست.
ما داریم در این چهار مورد آسیب می‌بینیم.
گروه اول را رسول‌الله صلی‌الله‌علیه‌وآله، مسئولین می‌دانند.
آن‌هایی که پست دارند و میز ریاست در دست آن‌ها است.
ایشان فرمودند: مسئولین مثل چوپان برای امت هستند؛ یعنی باید حواسش مراقبت و محافظت باشد و منافع مردم را ببینید و ضرر و زیان این‌ها را رصد کند/
پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود: اگر کسی که باید حکم چوپان بودن و مراقب بودن و دلسوز بودن را ایفا کند خودش گرگ شد چه کسی به حال این مردم رحم می‌کند.
بعضی از مسئولین ما مشکل دارند. اخلاصی در کار نیست.
یک کسی می‌گفت چهار هزار نفر از آقایان مسئولین (ان شاء الله این‌طور نباشد) خانواده‌هایشان در خارج هستند.
این کسی که اصلاً به این نظام اعتقاد ندارد و زن و بچه‌اش در خارج زندگی می‌کند می‌تواند خادم این مملکت باشد؟
این کسی که دانشگاه‌های اینجا را ارزش قائل نیست و دانشگاه‌های غرب را ارزش قائل است می‌تواند به‌عنوان خادم نقش‌آفرینی کند؟
این‌ها باید لحاظ شود.
این کسی که دوملیتی است.
این‌ها را باید دقت کرد.
مسئولین!
بالاخره آقا نماینده شده.
شما سال آینده را ببینید که انتخابات برای مجلس برگزار می‌شود.
این آقایان در مساجد دارند طواف می‌کنند.
رأی که می‌آورند می‌روند و چهار سال دیگر پیدایشان نیست.
کجا هستند این نماینده‌ها؟ در کدام مجلس شماها این‌ها را می‌بینید؟ ایام تعطیلات مجلس کجا می‌روند؟
مردم کار دارند؛ مردم مشکل دارند؛ گرفتاری دارند؛ وقتی به تو رأی می‌دهند باید سمت مردم بیایی؛ تازه کارت شروع می‌شود.
آقای مدیرکل! یا قبول نکن یا اگر قبول کردی باید در دسترس کارمندانت و مردم باشی!
حدوداً 18 سال قبل در حیاط مسجدالنبی، شهردار منطقه در تابستان آمد. مردم از وضع فاضلاب منطقه قاآنی نو شاکی بودند.
تا آمد صحبت کند. یکی بلند شد و گفت آقای شهردار فلان و آقای شهردار چنان شده.
شهردار به من رو کرد و گفت: آقای حدائق! این‌ها شمشیر را از رو برای ما بسته‌اند. مثل‌اینکه با ما سر جنگ دارند.
من بلند شدم و میکروفن را در دست گرفتم و گفتم: بسم الله الرحمن الرحیم. آقای شهردار! وظیفه شما است که به سمت مردم بیایید. شما باید ببینید این مردم چه شان است؟ این‌ها که نباید بیایند و شما را در اتاق دربسته پیدا نکنند.
ناراحت هم نباش! این مردم مشکل دارند و شما باید مشکل مردم را حل کنید.
فشار به آن‌ها آمده است و با ناراحتی دارد مطالب را بیان می‌کند. البته حق می‌دهم انسان حرف حقش را با درشتی و زشتی نباید بگوید.
باید با منطق بگوید.
حالا مردم آن شب ناراحت بودند.
شهردارهایمان، مدیرکل‌ها، استانداران، نمایندگان، مسئولین و فرماندهان نظامی و انتظامی باید بیایند بین مردم.
وقتی این آقا نیست چکار باید کرد؟ درد مردم را نیز نمی‌فهمد.
خدا رحمت کند امام را.
امام رحمةالله‌علیه می‌فرمودند: اگر با مردم بودید درد مردم را می‌فهمید. اگر جلوتر از مردم بودید شما مردم را درک نمی‌کنید. عقب‌تر از مردم بودید مردم شما را درک نمی‌کنند.
همسویی با مردم.
