امیرالمؤمنین علیه‌السلام می‌فرماید مراقب باشید از حق فاصله نگیرید.
مراقب باشید از ولایت اهل حق فاصله نگیرید.
ولایت حق را پذیرفته‌ای باید با امام حسین علیه‌السلام در روز عاشورا بمانی و مظلومانه شهید شوی.
دمدمی‌مزاج شوی می‌شوی مثل کوفیانی که دعوت کردند و خودشان هم شمشیر کشیدند.
گفتند: نمی‌توانیم سختی‌ها را تحمل کنیم. نمی‌توانیم یتیمی بچه‌هایمان را بپذیریم.
آن‌کسی که ولایت اهل حق را قبول کرده است حبیب بن مظاهر اسدی است.
بزرگ قبیله اسد بود. برای امام حسین علیه‌السلام پشت پا به ریاست و زندگی آرامش زد.
نامه امام حسین علیه‌السلام به او رسید.
در کوچه‌های کوفه با مسلم بن عوسجه برخورد کرد. گفت: کجا می‌روی؟ این‌ها از دوران جوانی با هم رفیق بودند.
گفت: می‌خواهم حمام بروم و محاسنم را خضاب کنم.
گفت: خبر داری پسر پیامبر صلی الله علیه و آله، حسین بن علی علیهماالسلام در کربلا خیمه زده است؟ الآن وقت محاسن خضاب کردن نیست. عجله کن! از وقت استفاده کن!
بیا محاسنت را با رنگ الهی رنگ‌آمیزی کن!
این پذیرش ولایت حق است. از آن ریاست و موقعیت و جایگاه گذشت و پشت پا زد و به سید الشهداء پیوست.
تمام یاران امام حسین علیه‌السلام مظهر استقامت بودند.
ترکیب یاران امام حسین علیه‌السلام از قشرهای مختلف اجتماعی و مراحل مختلف سنی بودند. پیرمرد، جوان، نوجوان، طفل شیرخوار، سید بنی‌هاشم، غلام ترک و غلام سیاه هست.
این‌ها نشانگر این است که درگاه خانه خدا آنچه مهم است ایمان و استقامت است.
شرف و شخصیت آن‌ها نه به ثروت آن‌ها است و نه به ایل‌وتبار آن‌ها است. بلکه به استقامت آن‌ها است.
این‌هایی که با امام حسین علیه‌السلام جمع شدند همگی در این ویژگی مشترک بودند: ایمان و استقامت است.
این استقامت نیز شما را به تقوا می‌رساند.
