آقا امام مجتبی (ع) کاری کرده که هیچ میلیاردری در طول تاریخ انجام نداده است.
امام سه مرتبه کل زندگی‌شان را نصف کردند، خانه، اموال، دارایی و ...
کسی را سراغ دارید کل زندگی‌اش را نصف کند؟
مثلاً اگر 10 میلیارد داری، 5 میلیارد آن را ببخشی
تا حالا شنیده‌اید؟
بله البته ما ثروتمندهای خیّر، خداترس هم داریم که قدم‌هایی بر می‌دارند و خدمت‌هایی می‌کنند ولی نه اینکه دارایی‌اش را نصف کند آن‌هم سه مرتبه در طول زندگی. چطور انسان این‌قدر عظمت پیدا می‌کند؟
امام حسن (ع) بر این باور است که هرچه درراه خدا بدهد، خدا می‌بخشد. خدا زیر بار شرمندگی بشر قرار نمی‌گیرد.
آقا داشتن می‌آمدند مدینه، باغی بود نزدیک مدینه، کنار دیوار باغ، غلامی نشسته و سگی هم کنار دستش. این غلام دو سه تا تکه نان داشت زمانی که می‌خواست نان‌ها را بخورد، تکه‌ای نان جلو سگ انداخت سگ نان را خورد، تکه دوم، سوم، همه نان‌ها را داد به سگ.
امام این صحنه را دیدند آمدند جلو گفتند: چرا خودت نان نخوردی؟
غلام پاسخ داد: من خجالت کشیدم که سیر بشوم و حیوان گرسنه‌ای من را نگاه کند.
امام فرمودند: آفرین بر تو. ارباب تو کیست؟
گفت: فلان شخص؛
امام فرمودند: اربابش را صدا کنید بیاید. وقتی ارباب آمد امام فرمودند: غلامت را چند می‌فروشی؟
گفت: این مقدار؛
حضرت پول دادند و گفتند من غلامت را بخشیدم. سپس آقا فرمودند: این باغ مال کیست؟
صاحب باغ آمد، حضرت به او فرمودند: باغت را چند می‌دهی؟
گفت: آقا این مبلغ، امام خریدند و به غلام گفتند: من تو را درراه خدا آزاد کردم، باغ را به تو هدیه کردم، باغ هم مال تو. بعد امام فرمودند: این به‌پاس ایثاری بود که این غلام در برابر یک حیوان انجام داد.
اینها درس زندگی است.
حالا توی این جامعه آشفته، می‌بینید پدر به اولاد رحم نمی‌کند، اولاد به پدر و ماد رحم نمی‌کند.
چرا؟
چون قیامت یادمان رفته است. اگر قیامت فراموش نشود، زندگی مفهوم پیدا می‌کند.
دنیا فرصت خوبی است برای تا برای آخرت کارکنیم.
